Słownik pojęć

– jed­no­li­te tło, w po­li­gra­fii efek­tem apli jest jed­no­li­ta po­wierzch­nia dru­ku, czy­li peł­ne kry­cie.

re­kla­ma ze­wnętrz­na do eks­po­zy­cji w świe­tle dzien­nym lub pod­świe­tla­na. Jest dru­ko­wa­na na tka­ni­nie, siat­ce wi­ny­lo­wej lub na po­wle­ka­nym PCV płót­nie.

czyn­ność in­tro­li­ga­tor­ska uła­twia­ją­ca zgi­na­nia ma­te­ria­łu po­le­ga­ją­ca na wy­ci­śnię­ciu row­ka w ma­te­ria­le, np. pa­pie­rze lub kar­to­nie.

wy­rób poligra­ficz­ny o ma­łej ob­ję­to­ści, mak­sy­mal­nie 64 stro­ny/4 ar­ku­sze dru­kar­skie. Max. ar­kusz w dru­ku cy­fro­wym to A3+. Ilość stron mu­si być po­dziel­na przez 4.

skrót od ang. Cy­an, Ma­gen­ta, Yel­low, Bla­cK (nie­bie­sko­zie­lo­na, pur­pu­ra, żół­ta, czar­na) jest to ze­staw czte­rech pod­sta­wo­wych ko­lo­rów farb dru­kar­skich sto­so­wa­nych po­wszech­nie w dru­ku ko­lo­ro­wym w po­li­gra­fii (za­kres barw dru­ko­wa­nych).

(ang. De­sk­top Pu­bli­shing) – kom­pu­te­ro­we przy­go­to­wa­nie ma­te­ria­łów tek­sto­wych i gra­ficz­nych do dru­ku.

(ang. dots per inch – punk­tów na cal) – Licz­ba punk­tów (ra­stro­wych) na dłu­go­ści ca­la. Im wyż­sza roz­dziel­czość tym da­ny ma­te­riał za­wie­rać bę­dzie wię­cej szcze­gó­łów. Zdję­cie bę­dzie mia­ło więk­szą ja­kość i ostrość.

ma­szy­ny no­wej ge­ne­ra­cji sprzę­żo­ne z kom­pu­te­rem, dru­kujące na spe­cjal­nych pa­pie­rach, ni­sko­na­kła­do­we, wie­lo­barw­ne i jed­no­ko­lo­ro­we pra­ce w róż­nych for­ma­tach. Tech­ni­ka dru­ko­wa­nia bez­po­śred­nio z cy­fro­we­go pli­ku gra­ficz­ne­go, bez ma­tryc i form dru­kar­skich Druk cy­fro­wy sto­su­je się tam, gdzie na­kła­dy są na ty­le ma­łe, że nie jest opła­cal­ne sto­so­wa­nie of­f­se­tu, jed­nak ocze­ki­wa­na jest do­bra ja­kość.

to druk far­ba­mi sol­wen­to­wy­mi od­por­ny na wa­run­ki at­mos­fe­rycz­ne. Dzię­ki te­mu dru­ki mo­gą być przez wie­le lat eks­po­no­wa­ne na ze­wnątrz. Odz­na­cza­ją się du­żą od­por­no­ścią na uszko­dze­nia me­cha­nicz­ne, ście­ra­nie, zróż­ni­co­wa­ne wa­run­ki at­mos­fe­rycz­ne, eks­tre­mal­ne róż­ni­ce tem­pe­ra­tur. Zasto­so­wa­nie: ta­bli­ce re­kla­mo­we, sa­mochody, ba­ne­ry, bil­bo­ar­dy, ka­se­to­ny, fla­gi itp.

druk bez­po­śred­ni na pła­skim podło­żu i utrwa­lo­ny pro­mie­nia­mi ul­tra­fio­le­to­wy­mi (UV). Ce­chu­je go wy­so­ka tr­wa­łość ko­lo­ru. Za­le­tą jest moż­li­wość dru­ku bia­łym ko­lo­rem i róż­no­rod­ność podło­ży np. szkło, pla­stik, me­tal, drew­no itp.

ła­ma­nie pa­pie­ru (zła­my­wa­nie) – ze­spół czyn­no­ści zwią­za­nych z za­gi­na­niem do żą­da­ne­go for­ma­tu z jed­no­cze­snym przy­ci­śnię­ciem w miej­scu zgię­cia, w ce­lu uzy­ska­nia w tym miej­scu tr­wa­łe­go od­kształ­ce­nia. Sto­so­wa­ne np. w pro­duk­cji ulo­tek czy fol­de­rów.

ma for­mę ar­ku­sza pa­pie­ru zło­żo­nego jed­no­krot­nie, dwie­ma płaszczyzna­mi pio­no­wo. Wy­stę­pu­je w róż­nych for­ma­tach, ma tyl­ko czte­ry stro­ny.

One Way Vi­sion – fo­lia cha­rak­te­ry­zu­je się dziur­ka­mi o struk­tu­rze pla­stra mio­du, któ­re umoż­li­wia­ją prze­pusz­cza­nie świa­tła.

(ro­dzaj la­mi­no­wa­nia) po­le­ga na po­kry­ciu za­dru­ko­wa­nych po­wierzch­ni fo­lią z two­rzy­wa sztucz­ne­go (ma­to­wą lub błysz­czą­cą), w ce­lu podwyż­sze­nia wa­lo­rów es­te­tycz­nych.

za­wie­ra w so­bie kształ­ty zło­żo­ne z krzy­wych. Pli­ki w po­sta­ci wek­to­ro­wej mo­że­my do­wol­nie po­więk­szać i zmniej­szać bez żad­nej utra­ty ja­kości.

 jest to elek­tro­nicz­ny mon­taż (skład­ko­wa­nie) stron pu­bli­ka­cji (np. ksią­żek, al­bu­mów, fol­de­rów), czy­li elek­tro­nicz­ny roz­kład stron na ar­ku­szu A3 (w dru­ku cy­fro­wym).

uszla­chet­nia­nie wy­ro­bu pa­pier­ni­cze­go po­przez okle­ja­nie cien­kim pa­pie­rem (nie­za­dru­ko­wa­nym lub za­dru­ko­wa­nym) pa­pie­ru znacz­nie grub­sze­go, kar­to­nu, tek­tu­ry fa­li­stej itp.

za­mia­na fon­tów na krzy­we czy­li wek­to­ro­wy obraz. Da­je to nam pew­ność, że na każ­dym kom­pu­te­rze i po wy­dru­ko­wa­niu nasz pro­jekt bę­dzie wy­glą­dał tak sa­mo.

to po­kry­wa­nie po­wierzch­ni la­mi­na­tem dla uzy­ska­nia do­dat­ko­wych od­por­no­ści, np. od­por­no­ści na wil­goć czy od­por­no­ści me­cha­nicz­nych.

zna­ki umiesz­czo­ne na ar­ku­szu po­za ob­sza­rem stro­ny, wska­zu­ją­ce gdzie na­le­ży pa­pier ob­ciąć na wy­miar net­to, lub też po­ka­zu­ją­ce gdzie na­le­ży wy­ko­nać bi­go­wa­nie lub fal­co­wa­nie. Szny­ty dla for­ma­tu net­to na­no­si się au­to­ma­tycz­nie wy­bie­ra­jąc od­po­wied­nią opcję w pro­gra­mie DTP, po­zo­sta­łe szny­ty na­no­si w pro­gra­mie ręcz­nie. Szny­ty – cien­kie kre­ski od­da­lo­ne od for­ma­tu net­to na od­le­głość 3–5 mm.

ele­ment gra­ficz­ny umiesz­cza­ny po­za for­ma­tem pu­bli­ka­cji, słu­żą­cy ja­ko „ce­low­ni­k” w dru­ku barw­nym do do­kład­ne­go na­no­sze­nia obra­zu dru­ko­wa­ne­go ko­lej­ny­mi far­ba­mi dru­ko­wy­mi w to sa­mo miej­sce (przy­dat­ne w of­fse­cie, nie uży­wa­ne w dru­ku cy­fro­wym). W dru­ku dwu­stron­nym pa­se­ry po­zwa­la­ją na spa­so­wa­nie stro­ny pra­wej i le­wej.

Per­so­na­li­zo­wa­nie to druk da­nych zmien­nych przy wy­ko­rzy­sta­niu do­dat­ko­we­go opro­gra­mo­wa­nia do per­so­na­li­za­cji po­le­ga­ją­cy na na­nie­sie­niu na każ­dy eg­zem­plarz zin­dy­wi­du­ali­zo­wa­nych ele­mentów tj. imion, na­zwisk, nu­me­ro­wa­nie, lo­ga, zdję­cia z po­wie­rzo­nych baz da­nych np. xls, csv. Ta­ka usłu­ga oszczę­dza czas i eli­mi­nu­je moż­li­wość po­mył­ki spo­ty­ka­nej w przy­pad­ku per­so­na­li­za­cji ręcz­nej.

Per­so­na­li­zo­wać moż­na: dy­plo­my, cer­ty­fi­ka­ty, iden­ty­fi­ka­to­ry, li­sty, kar­ty oko­licz­no­ścio­we, kar­ne­ty, ma­te­riały szko­le­nio­we, ofer­ty han­dlo­we, cen­ni­ki, bi­le­ty, za­pro­sze­nia, in­struk­cje i wie­le in­nych.

otwo­ry wy­ko­na­ne w ja­kimś ma­te­ria­le, speł­nia­ją­ce róż­ne funk­cje, np. uła­twie­nie odry­wa­nia (bi­le­ty, ku­po­ny), wpi­na­nia w se­gre­ga­tor, mo­co­wa­nia itp. Za­zwy­czaj sze­reg kre­sek wy­ko­na­nych w pro­ce­sie dru­ko­wa­nia lub przy uży­ciu od­po­wied­nie­go urzą­dze­nia (grze­bie­nia), zwa­ne­go per­fo­rów­ką, w ce­lu uła­twie­nia od­dzie­ra­nia czę­ści pa­pie­ru.

 plik źró­dło­wy edy­to­wal­ny­/u­moż­li­wia­ją­cy na­no­sze­nie zmian (np. psd dla pro­gra­mu Ado­be Pho­to­shop, indd dla pro­gra­mu Ado­be InDe­sign czy cdr dla pro­gra­mu Co­re­lDRAW).

plik, w któ­rym nie moż­na lub nie po­win­no się wpro­wa­dzać już żad­nych zmian. Ewen­tu­al­ne zmia­ny, ko­rek­ty itp. po­win­ny zo­stać wpro­wa­dzo­ne w pli­ku otwar­tym.

licz­ba pik­se­li przy­pa­da­ją­ca na cal dłu­go­ści. Jed­nost­ka sto­so­wa­na do okre­śla­nia roz­dziel­czo­ści obra­zów bit­ma­po­wych.

(pro­of cy­fro­wy) – wy­druk na spe­cjal­nej dru­kar­ce atra­men­to­wej z uży­ciem spe­cjal­nych ma­te­ria­łów eks­plo­ata­cyj­nych i z uży­ciem spe­cja­li­stycz­ne­go opro­gra­mo­wa­nia ty­pu RIP – czy­li pró­ba ko­lo­ru/wzorcowy wy­druk.

mo­del prze­strze­ni barw, opi­sy­wa­nej współ­rzęd­ny­mi RGB

R – red (czer­wo­nej), G – gre­en (zie­lo­nej) i B – blue (nie­bie­skiej).

Jest to mo­del wy­ni­ka­ją­cy z wła­ści­wo­ści od­bior­czych ludz­kie­go oka (obej­mu­je za­kres barw dru­ko­wa­nych i niedru­ko­wa­nych).

jest to za­dru­ko­wa­ny z obu stron ar­kusz pa­pie­ru zło­żo­ny jed­no lub wie­lo­krot­nie. Najczę­ściej zło­żo­na skład­ka ma 4, 8, 12, 16, 20, 24 lub 32 stro­ni­ce. Ar­kusz po za­dru­ko­wa­niu jest fal­co­wa­ny, czy­li składa­ny, a na­stęp­nie po ob­cię­ciu spa­dów otrzy­mu­je się pu­bli­ka­cję w go­to­wych roz­mia­rach.

spad dru­kar­ski, to ob­szar dru­ku, któ­ry wy­cho­dzi po­za for­mat net­to pu­bli­ka­cji. Spad gwa­ran­tu­je, że ob­szar dru­ku bę­dzie do­cho­dził do sa­mej kra­wę­dzi po przy­cię­ciu ar­ku­sza. Wiel­kość spa­du do więk­szo­ści stan­dar­do­wych dru­ków (ulot­ka, pla­kat, wi­zy­tów­ka) to 3 mm.
Mar­gi­nes we­wnętrz­ny to ob­szar w for­ma­cie net­to okre­śla­ją­cy od­le­głość ele­mentów od brze­gów for­ma­tu np. tek­sty, lo­go­ty­py etc. po­win­ny być od­su­nię­te od li­nii cię­cia na od­le­głość o ok. 4 mm. Wy­klu­cza to ry­zy­ko „przycię­cia” tych ele­mentów.

jest dru­kiem słu­żą­cy ce­lom pro­pa­gan­do­wym i in­for­ma­cyj­nym o nie­wiel­kiej ob­ję­to­ści, za­zwy­czaj w for­mie kart­ki.